Uwodzenie Kobiet - troche wiedzy i porad na nowy rok

Gdy dziecko osiaga trzeci i czwarty miesiac zycia, zaczynaja pojawiac sie nowe formy kontaktu cielesnego. Znikaja wczesne "malpie" zachowania, odruch chwytania i odruch Moro, a pojawiaja sie bardziej wyrafinowane formy ukierunkowanego chwytania i przytulania sie. W prymitywnym odruchu chwytania raczka niemowlecia automatycznie obejmowala kazdy przylegajacy do niej przedmiot, teraz dzialaniem pozytywnym staje sie nowy rodzaj chwytania, chwytanie selektywne - niemowle koordynujac ruchy rak ze wzrokiem, siega po konkretny interesujacy je przedmiot i chwyta go. Czesto jest to jakas czesc ciala matki, zwlaszcza wlosy. W takim ukierunkowanym chwytaniu dziecko dochodzi do perfekcji przed uplywem piatego miesiaca zycia.
Podobnie automatyczne, nie ukierunkowane ruchy czepiania sie, charakterystyczne dla odruchu Moro, ustepuja ukierunkowanemu obejmowaniu, ktore polega na przytulaniu sie dziecka wlasnie tylko do ciala matki i dostosowaniu ruchow do zajmowanej przez nia pozycji. Takie ukierunkowane czepianie sie ustala sie zwykle przed uplywem szostego miesiaca zycia. W okresie dziecinstwa, po stadium niemowlectwa, rzecz jasna ubozeje sfera elementarnej intymnosci cielesnej. Potrzeba bezpieczenstwa, ktora tak dobrze zaspokajal rozlegly kontakt cielesny z matka, napotyka teraz na coraz silniejsza konkurencje, jaka jest potrzeba niezaleznego dzialania, odkrywania swiata i badania otoczenia. Nie mozna tego oczywiscie dokonac, tkwiac w ramionach matki. Niemowle uniezaleznia sie, na czym musi ucierpiec elementarna intymnosc. Ale swiat wciaz jest miejscem przerazajacym i dlatego dziecku potrzebna jest jakas inna forma intymnosci - posrednia, zdalnie sterowana - by przy wzglednej niezaleznosci zachowac jednoczesnie poczucie pewnosci i bezpieczenstwa. Komunikowanie sie za pomoca dotyku ustepuje miejsca coraz bardziej precyzyjnej komunikacji wzrokowej. Ograniczajace i krepujace srodki bezpieczenstwa, jakim sa obejmowanie i przytulanie, zastepuje dziecko mniej ograniczajacym srodkiem, jakim jest wymiana spojrzen, ktorym towarzyszy odpowiedni wyraz twarzy. Wspolny uscisk zostaje zastapiony przez wspolny usmiech, wspolny smiech oraz wszelkiego rodzaju miny, jakie potrafi przybierac twarz czlowieka. Twarz w usmiechu, ktora wczesniej stanowila zachete do objecia, obecnie zastepuje to objecie. W istocie sam usmiech staje sie symbolicznym objeciem, dzialajacym na odleglosc. Pozwala to niemowleciu funkcjonowac w sposob mniej skrepowany, a przy tym odnowic uczuciowy kontakt z matka za pomoca jednego tylko spojrzenia.
Nastepne doniosle stadium rozwojowe przychodzi, gdy dziecko zaczyna mowic. W trzecim roku zyciu, po opanowaniu podstawowego slownictwa, do kontaktu wzrokowego dolacza sie "kontakt" slowny. Dziecko i jego matka moga teraz wyrazac uczucia wobec siebie nawzajem za pomoca slow.
W miare rozwoju tego stadium nieuniknione jest dalsze ograniczenie przejawow intymnosci elementarnej, majacych postac kontaktow cielesnych. Przytulanie wydaje sie zbyt dziecinne. Gwaltownie rosnaca potrzeba eksploracji, niezaleznosci i odrebnej, indywidualnej tozsamosci w coraz wiekszym stopniu tlumi pragnienie usciskow i pieszczot. Gdy rodzice w tym okresie naduzywaja elementarnych kontaktow cielesnych, dziecko odczuwa je nie tyle jako przejawy opieki, ile jako udreke. Trzymanie dziecka staje sie teraz dla niego powstrzymywaniem przed czyms i dlatego rodzice musza przystosowac sie do tej nowej sytuacji.