Uwodzenie kobiet i kilka innych waznych spraw

Innym czesto wykonywanym gestem jest przykladanie reki do glowy, tak jak zrobila to owa kobieta na peronie. Wowczas glowa nie opiera sie calym ciezarem i wydaje sie, ze taki gest ma raczej zwiazek z popieszczeniem czy tez dotknieciem policzka lub wlosow, co jest tylko uzupelnieniem objecia jako podstawowego przejawu intymnosci. Tym razem reka funkcjonuje jako symboliczna reka innej osoby, nie zas jako symboliczna piers czy symboliczny bark.
Wiele uwagi koncentruja na sobie usta, ktorych najczesciej dotyka sie palcami lub kciukiem, nie zas cala reka. Podczas kontaktow z ustami palce i kciuk wystepuja jako substytuty piersi i sutkow matki. Jak juz powiedzialem, ssanie palca w swojej pierwotnej postaci nalezy do rzadkosci, ale czesto wystepuja jego mniej rzucajace sie w oczy wersje zmodyfikowane. Najprostsza i najczestsza z nich jest wsuwanie koniuszka kciuka miedzy wargi. Chociaz nie polega to na wkladaniu do ust i ssaniu calego kciuka, stanowi jednak wystarczajaco skuteczny kontakt. W podobnej funkcji bardzo czesto uzywa sie koniuszka lub jakiejs czesci palca wskazujacego, ktory moze dosc dlugo tkwic tak miedzy wargami, dostarczajac swemu zatroskanemu wlascicielowi pociechy i przywolujac w jego umysle nieokreslone i nieuswiadomione echa z odleglego okresu niemowlectwa.
Nieco bardziej zlozona forma kontaktu ustnego jest delikatne pocieranie palcem czy kciukiem o zewnetrzna strone warg, co jest odtworzeniem ruchow, jakie wykonuje dziecko, przykladajac buzie do piersi matki. W momentach silnego niepokoju pojawia sie obgryzanie paznokci. Gdy dojdzie do tego agresja spowodowana frustracja, obgryzanie paznokci moze stac sie natrectwem, prowadzacym do samookaleczenia, w wyniku ktorego z paznokci pozostaja tylko resztki, a skora bywa wygryziona do zywego.
Sposrod wielu rozmaitych kontaktow typu reka-glowa najbardziej rozpowszechnione sa te, ktore wymieniam nizej w porzadku odpowiadajacym czestotliwosci ich wystepowania: 1. Podparcie szczeki dolnej. 2. Podparcie brody. 3. Zlapanie sie za wlosy. 4. Podparcie policzka. 5. Dotkniecie ust. 6. Podparcie skroni. Wszystkie te gesty kontaktowe stosowane sa zarowno przez mezczyzn jak przez kobiety, ale w dwoch istnieje silna przewaga jednej z plci. Kobiety lapia sie za wlosy trzy razy czesciej niz mezczyzni, a podparcie skroni obserwuje sie dwukrotnie czesciej wsrod mezczyzn niz wsrod kobiet.
Przenoszac sie na mapie ciala w dol, znajdujemy nowe formy autointymnosci. Wszyscy znamy z kronik filmowych sceny pokazujace skutki klesk zywiolowych - trzesienia ziemi czy katastrofy w kopalni wegla. Przerazona kobieta nie dotyka wowczas po prostu reka policzka - w takich okolicznosciach jest to gest niewystarczajacy. Siedzac przy ruinach swego domu lub czekajac w rozpaczy u wylotu kopalnianego szybu, kobieta obejmuje sie rekami i pod wplywem silnych emocji kolysze sie na boki. Jesli kobieta nie znajduje pocieszenia w objeciach innej, dzielacej z nia cierpienie, sama udziela sobie pocieszenia, oplatajac sie rekami i kolyszac delikatnie w przod i w tyl, jak robilaby to matka z przerazonym dzieckiem.
Jest to przyklad skrajny, ale wszyscy niemal codziennie robimy cos podobnego, krzyzujac rece na wlasnych piersiach. Sytuacja nie jest wtedy az tak dramatyczna, totez skrzyzowanie rak na piersi jest duzo bardziej umiarkowana forma samo obejmowania sie niz pelne oplatanie sie rekami w chwilach niedoli. Niemniej jest to lagodny i czesty przejaw autointymnosci, ktory daje nam dosc duzo zadowolenia, gdy jestesmy w postawie defensywnej. Rozmawiajac w grupie niezbyt nam znanych osob, na przyklad na przyjeciu czy podczas jakiegos innego spotkania towarzyskiego, gdy jedna z tych osob zbliza sie do nas na "niewygodna" dla nas odleglosc, czujemy sie nieco lepiej, unoszac rece i krzyzujac je na piersi. Zazwyczaj prawie nie zdajemy sobie sprawy, ze wykonujemy taki gest albo ze ma on cos wspolnego z tym, co sie wokol nas dzieje, ale ze wzgledu na swoje skutki gest ten stal sie nie uswiadomionym sygnalem towarzyskim. Na przyklad mezczyzna, ktory chce zagrodzic wejscie intruzom, staje przed drzwiami i krzyzuje rece na piersiach, mowiac: "Nikt nie wejdzie do srodka". Skrzyzowanie rak, sprawiajac satysfakcje wykonujacemu, jest zarazem ostrzezeniem dla tych, ktorzy stoja przed nim. W rzeczywistosci jest to sygnal, ze wykonujacy ten gest czlowiek wyklucza ich ze swoich objec, bo czuje sie wystarczajaco pokrzepiony, obejmujac samego siebie.

Czy to milosc? - Slawomir Luczak

Tragedia i szczescie, namietnosc i szalenstwo. Poruszajaca powiesc o tragicznej milosci trzydziestolatka do wchodzacej w doroslosc dwudziestolatki, ktora w pewnym momencie ich zwiazku poznaje smak twardych narkotykow. I tu zaczyna sie tragedia - opisana skrajnie emocjonalnie i szczerze.

Czy to milosc? - Slawomir Luczak

Uwodzenie Kobiet - troche wiedzy i porad na nowy rok

Gdy dziecko osiaga trzeci i czwarty miesiac zycia, zaczynaja pojawiac sie nowe formy kontaktu cielesnego. Znikaja wczesne "malpie" zachowania, odruch chwytania i odruch Moro, a pojawiaja sie bardziej wyrafinowane formy ukierunkowanego chwytania i przytulania sie. W prymitywnym odruchu chwytania raczka niemowlecia automatycznie obejmowala kazdy przylegajacy do niej przedmiot, teraz dzialaniem pozytywnym staje sie nowy rodzaj chwytania, chwytanie selektywne - niemowle koordynujac ruchy rak ze wzrokiem, siega po konkretny interesujacy je przedmiot i chwyta go. Czesto jest to jakas czesc ciala matki, zwlaszcza wlosy. W takim ukierunkowanym chwytaniu dziecko dochodzi do perfekcji przed uplywem piatego miesiaca zycia.
Podobnie automatyczne, nie ukierunkowane ruchy czepiania sie, charakterystyczne dla odruchu Moro, ustepuja ukierunkowanemu obejmowaniu, ktore polega na przytulaniu sie dziecka wlasnie tylko do ciala matki i dostosowaniu ruchow do zajmowanej przez nia pozycji. Takie ukierunkowane czepianie sie ustala sie zwykle przed uplywem szostego miesiaca zycia. W okresie dziecinstwa, po stadium niemowlectwa, rzecz jasna ubozeje sfera elementarnej intymnosci cielesnej. Potrzeba bezpieczenstwa, ktora tak dobrze zaspokajal rozlegly kontakt cielesny z matka, napotyka teraz na coraz silniejsza konkurencje, jaka jest potrzeba niezaleznego dzialania, odkrywania swiata i badania otoczenia. Nie mozna tego oczywiscie dokonac, tkwiac w ramionach matki. Niemowle uniezaleznia sie, na czym musi ucierpiec elementarna intymnosc. Ale swiat wciaz jest miejscem przerazajacym i dlatego dziecku potrzebna jest jakas inna forma intymnosci - posrednia, zdalnie sterowana - by przy wzglednej niezaleznosci zachowac jednoczesnie poczucie pewnosci i bezpieczenstwa. Komunikowanie sie za pomoca dotyku ustepuje miejsca coraz bardziej precyzyjnej komunikacji wzrokowej. Ograniczajace i krepujace srodki bezpieczenstwa, jakim sa obejmowanie i przytulanie, zastepuje dziecko mniej ograniczajacym srodkiem, jakim jest wymiana spojrzen, ktorym towarzyszy odpowiedni wyraz twarzy. Wspolny uscisk zostaje zastapiony przez wspolny usmiech, wspolny smiech oraz wszelkiego rodzaju miny, jakie potrafi przybierac twarz czlowieka. Twarz w usmiechu, ktora wczesniej stanowila zachete do objecia, obecnie zastepuje to objecie. W istocie sam usmiech staje sie symbolicznym objeciem, dzialajacym na odleglosc. Pozwala to niemowleciu funkcjonowac w sposob mniej skrepowany, a przy tym odnowic uczuciowy kontakt z matka za pomoca jednego tylko spojrzenia.
Nastepne doniosle stadium rozwojowe przychodzi, gdy dziecko zaczyna mowic. W trzecim roku zyciu, po opanowaniu podstawowego slownictwa, do kontaktu wzrokowego dolacza sie "kontakt" slowny. Dziecko i jego matka moga teraz wyrazac uczucia wobec siebie nawzajem za pomoca slow.
W miare rozwoju tego stadium nieuniknione jest dalsze ograniczenie przejawow intymnosci elementarnej, majacych postac kontaktow cielesnych. Przytulanie wydaje sie zbyt dziecinne. Gwaltownie rosnaca potrzeba eksploracji, niezaleznosci i odrebnej, indywidualnej tozsamosci w coraz wiekszym stopniu tlumi pragnienie usciskow i pieszczot. Gdy rodzice w tym okresie naduzywaja elementarnych kontaktow cielesnych, dziecko odczuwa je nie tyle jako przejawy opieki, ile jako udreke. Trzymanie dziecka staje sie teraz dla niego powstrzymywaniem przed czyms i dlatego rodzice musza przystosowac sie do tej nowej sytuacji.